Zapraszam do obejrzenia relacji z Ornitologicznych Mistrzostw Związku Hodowców Kanarków EGZOTA w Sosnowcu 2012 :
Czasami nie zdajemy sobie sprawy z tego, co może smakować naszym pupilom. Oprócz ziarna podstawowego (i czasami kolb) można kanarkom podawać inne artykuły. Oczywiście nie wszystkie kanarki lubią wszystko, ale na pewno w czymś zasmakują.
Wszystkie warzywa, owoce i zioła podajemy surowe – trzeba je tylko porządnie umyć, osuszyć i przekroić (np. ogórki) – należy zwrócić uwagę na to, żeby wszystkie podane pokarmy po umyciu były dobrze osuszone.
Smaczne:
– obrany słonecznik – nie za dużo (3-5 ziarenek do pojemniczka)
– len (siemię lniane) – nie za dużo (szczypta)
– mak – szczypta, może być wymieszany w pokarmie jajecznym
– ugotowane na mocno twardo (10-15 minut) żółtko jajka, najlepiej w formie pokarmu jajecznego
– owoce: jabłka, gruszki, winogrona, banany, pękające figi (nie suszone), pomarańcze, mandarynki
– warzywa : pomidory, ogórki, papryka (uwaga, barwi na czerwono – istotne dla kanarków żółtych i białych), potarta drobno marchew, brokuł, jarmuż, szpinak (najlepiej liście), natka pietruszki, pietruszka, cebula, kukurydza w kolbach (pierwszy raz warto ponacinać trochę nasiona, żeby kanarek w nich zasmakował)
– twaróg,
– muszki owocowe 😉
– mszyce – znalazłem raz na wiosnę gałązkę brzozy z pączkami listków, a na niej sporo mszyc. Jak się kanarki do nich dorwały, to został pień tartaczny – obrobiły wszystko, łącznie z korą
– zioła: babka zwyczajna, żywokost lekarski, pokrzywa, mniszek lekarski, gwiazdnica pospolita, portulaka pospolita siewna, rdestówka auberta, rdest ptasi, cykoria podróżnik
Polecam podawanie kanarkom kiełków różnych nasion. Kiełkuje się przede wszystkim rzepik i rzepak, ale również inne nasiona jak słonecznik, lucernę, murzynek, konopie i wiele innych. Na rynku dostępne są gotowe mieszanki do kiełkowania np. „Mieszanka Deli Nature 82 – Skład: rzepik 57,5%, kadjan 10%, rzepak 10%, dari 10%, konopie 5%, murzynek 2,5%”.
Kiełki podaje się przede wszystkim w okresie rozbudzania kanarków (wiosna) ale również w okresie pierzenia lub jako urozmaicenie codziennego pokarmu.
Polecam stosowanie kiełkownicy:
http://sklep.sekretyzdrowia.pl/pl/p/Kielkownica-naczynie-do-kielkowania/261
NIE podajemy:
– mięsa
– przypraw (sól, pieprz, papryka sypka itp)
– mleka
– sera żółtego
– czekolady, cukru
– sałaty (gromadzi składniki, które są trujące dla kanarków)
Ostrożnie:
– kolby – jeśli kupujemy to tylko najlepsze dostępne, ze sprawdzonego sklepu, zamknięte oryginalnie i z wybitą datą ważności. Niektóre sklepy traktują kolby środkiem owadobójczym „w celu przedłużenia trwałości”.
– kolorowe kuleczki, granulaty, dziwne mieszanki – radzę trzymać się od tego z daleka
Muszę tutaj poświęcić kilka zdań na omówienie preparatów witaminowych. Wbrew wszelakim informacjom umieszczanym na etykietach – nie zalecam podawania kanarkom dodatkowych płynów wzmacniających, witamin i temu podobnych „cudownych” mieszanek. Zazwyczaj ziarno kupowane w sklepach zawiera dodatek witamin, tak samo jak kolby. Właściwie trudno już kupić pokarm, który nie jest „wzbogacany” jakimiś dodatkami. Dodając do tego jeszcze osobno preparaty witaminowe można je po prostu przedawkować, a zbyt duża ilość witamin w organizmie powoduje większe szkody niż ich niedobór.
Bazując na swoim doświadczeniu mogę śmiało powiedzieć, że regularne podawanie zieleniny (warzywa, owoce, kiełki) w zupełności zaspokaja potrzeby kanarków na wszelakie witaminy.
Jeśli zdecydowaliśmy się na kanarka warto wiedzieć co, oprócz klatki, trzeba przygotować w domu, co będzie potrzebne codziennie, a bez czego możemy się obyć.
Na pewno potrzebna jest klatka. Klatki opisywałem tutaj. Na pewno też potrzebne będzie jedzenie. Na rynku istnieje wiele firm produkujących jedzenie dla ptaków. Zalecam jednak kupno jedzenia z wyższej półki. Pomimo tego, że jest to spory wydatek proponuję kupić ziarno podstawowe dwóch różnych firm i – albo podawać osobno, w dwóch pojemnikach, albo wymieszać. Może się okazać, że pokarm danej firmy po prostu nie będzie ptakowi smakował. Jeśli chodzi o kolby – moje kanarki były bardzo wybredne, albo kolby były niesmaczne.
Klatka – jest. Jedzenie – jest.
I na tym właściwie kończy się wiedza przeciętnej osoby pragnącej mieszkać z kanarkiem. Sporadyczne są przypadki, kiedy przyszły właściciel kanarka przed zakupem klatki kupuje książkę, żeby dowiedzieć się co i jak. Niezależnie od tego czy klatka już czeka, czy na razie jedynie planujemy zakup – warto kupić książkę o kanarkach (i ją przeczytać). Na pewno dostarczy wielu wartościowych informacji.
Oto lista niezbędnych zakupów:
– piasek, który wysypujemy na dno klatki. Ułatwi utrzymanie czystości i zadba o zdrowie kanarka. Czasami piasek zawiera węgiel drzewny, fragmenty muszli – są to wartościowe dodatki. Tutaj drobna uwaga – piasek nie musi być pachnący 🙂 (1 kg, czasami są w paczkach po 2 kg lub więcej),
– basenik do kąpieli (1 szt.),
– dodatkowe pojemniczki wieszane na ścianach klatki. Umożliwiają podanie kanarkom np. warzyw, owoców lub innych pokarmów (1-2 szt. – dokupić zawsze można),
– wcześniej czy później na pewno się przydadzą – obcążki do obcinania pazurków (1 szt. – można kupić dopiero, kiedy będą potrzebne, nie trzeba od razu),
– sepia – jest zdecydowanie lepsza od kostek wapiennych, chociaż spotkałem papugi, które wolały kostki wapienne – potrafiły „przemielić” taką kostkę w jeden dzień. Tak samo – nie musi być pachnąca ;),
– żerdki drewniane (najlepiej wybrać się do lasu) ostatecznie plastikowe, ale nie są najlepsze. Ważne, żeby były różnych rozmiarów – żeby kanarek mógł ćwiczyć łapki – 6-8-10-12 mm,
– delikatne mydło, najlepiej w płynie i bez zapachu (np. Biały Jeleń) do mycia żerdek, pojemników i klatki. I osobna gąbeczka – tylko do tego. Nie polecam mycia artykułów dla ptaków płynem do naczyń, mydłami zapachowymi lub z różnymi dodatkami (nawilżające, itp.). Nie należy też myć ich w zmywarkach ani używać do ich czyszczenia silnych środków takich, jak: domestos, preparaty antybakteryjne itp.
Możemy się zastanowić nad:
– Zapasowym pojemnikiem na pokarm/wodę takim, jaki jest oryginalnie w klatce – jest to wygodne, ale można się bez niego obyć.
– Zabawkami do klatki. Na początek zostawiamy klatkę bez zabawek, bo kanarek musi się przyzwyczaić do swojej klatki – przynajmniej przez 2-3 tygodnie. Musi się czuć w niej bezpiecznie. Nie wszystkie ptaki lubią zabawki – kanarki czasami ignorują np. huśtawki. Nie należy się irytować, jeśli zabawka nie przypadnie do gustu. Można jako urozmaicenie rozwiesić w klatce sznur o średnicy 8-10-12 mm. Musi to być sznur gładki, tzn. taki, o którego nie da się zaczepić pazurkiem. Sznur nie może się strzępić.
– Żerdkami lub sznurkami umieszczonymi w pokoju, jeśli planujemy wypuszczać kanarka.
– Solą do kąpieli. Uwaga! Musi to być specjalna sól do kąpieli dla ptaków! Kanarki zazwyczaj uwielbiają się kąpać, a dodanie szczypty takiej soli do baseniku poprawi im jakość upierzenia. Sól do kąpieli dla ptaków może być trudno dostępna w zwykłych sklepach.
– Preparat do dezynfekcji (np. Nobactel, Virkon/Vircon S – preparat dezynfekcyjny). Przy jednym-dwóch kanarkach wystarczy regularne mycie klatki (np. co 2 tygodnie). Przy 4-6 już warto się zastanowić nad dezynfekcją raz na pół roku / rok – przeprowadzić dezynfekcje klatek, żerdek, pojemników itp.
Czego nie potrzebujemy:
– uważam, że nie są potrzebne preparaty witaminowe, super-odżywki itp. Zazwyczaj gotowy pokarm i tak jest już witaminizowany, a nadmiar witamin może zaszkodzić bardziej niż ich niedobór. Odpowiednia dieta i podawanie zielonego pokarmu w większości przypadków zapewnia odpowiednie witaminy,
– wszystkiego co jest „śliczne i pachnące”, np. wapna o zapachu zielonego jabłuszka czy piasku o zapachu świeżo zerwanej pomarańczy.
– kolb. Są śliczne, pachnące, ale nie najlepsze dla kanarka (barwniki, chemia). Słyszałem, że niektóre sklepy traktowały kolby sprayem na insekty, bo zalęgły się w nich mole. Zdecydowanie lepiej jest dać np. kolbę kukurydzy albo brokuł.
Czego nie robimy:
– nie dezynfekujemy klatek raz w tygodniu – przesadna czystość szkodzi bardziej niż brud,
– nie zmieniamy wody częściej niż raz dziennie, j.w.
– nie czyścimy spodu klatki częściej niż 1, ostatecznie 2 razy w tygodniu, j.w.
– na dno klatki nie dajemy gazet, czasopism itp – są one trujące (dokładniej farba drukarska). Dno można wyścielić pergaminem, papierem śniadaniowym, kilkoma kartkami A4
Jak ptak zamieszka już w swojej klatce należy zwrócić uwagę czy potrafi bez problemów znaleźć karmnik z ziarnem i wodę. Ptak zestresowany podróżą, który znalazł się w nowym otoczeniu może nie potrafić znaleźć karmnika, zwłaszcza jeśli jest innego rodzaju niż ptak jest przyzwyczajony, np. jeśli jest przyzwyczajony do karmnika wewnątrz klatki, a w nowej klatce ma karmnik na zewnątrz. Jeśli ptak przez dłuższy czas (2-3 godziny) nie je i nie pije należy dać na dno klatki miseczkę z ziarnem i miseczkę z wodą albo przewiesić karmnik w inne miejsce.
Wypuszczanie kanarka
Przed wypuszczeniem kanarka na swobodny lot po mieszkaniu należy je zabezpieczyć tak, żeby nie było dla kanarka niebezpieczne. Okna powinny być zasłonięte firanką żeby kanarek nie rozbił się o szybę. Na początek lustra też warto zasłonić. Należy zwrócić uwagę, żeby np. nie spadł za meble, nie wpadł do wazonu, garnka itp. Usuwamy trujące rośliny. Koty, psy i inne polujące zwierzęta zamykamy w innym pomieszczeniu. Bezwarunkowo zamykamy okna, wyłączamy wentylatory – trudno wymienić wszystkie zamiany, bo są specyficzne dla każdego mieszkania, ale jak wiadomo na co zwrócić uwagę to łatwiej będzie je zabezpieczyć. W czasie lotów kanarka należy uważać na podłogę – żeby go nie nadepnąć.
Kanarek na nowym miejscu powinien się przyzwyczaić do otoczenia. Pierwsze swobodne loty może odbywać po 4-6 tygodniach od przeprowadzki. Najlepiej zamontować mu żerdkę w taki sposób, żeby była na zewnątrz klatki – żeby kanarek mógł swobodnie z niej wyjść, rozejrzeć się i wrócić do klatki.
Zdarza się, że kanarek się zgubi lub siądzie na szczycie klatki i nie potrafi do niej wrócić. Wtedy należy go złapać i włożyć do klatki.
Nie zachęcamy kanarka do opuszczenia klatki – musi to zrobić sam, nawet jak zajmie mu to kilka dni. Nie wolno kanarka wyjąć z klatki i puścić „żeby sobie polatał”.
Pazurki kanarka wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Jeśli urosną zbyt długie, to będą kanarkowi przeszkadzać, a jeszcze dłuższe mogą prowadzić do zwichnięć lub deformacji stopy i kończyn.
Najlepiej jeśli kanarki mają miejsce, na którym mogą ścierać pazurki tak, aby w sposób naturalny zachować ich odpowiednią długość. Może to być np. piaskowiec włożony do klatki (np. z piaskowców stosowanych w akwariach). Oczywiście nie zastąpi to konieczności przycinania, ale nie będzie ono potrzebne tak często. Oczywiście nie jest wykluczone, że kanarki będą ignorować taki piaskowiec – moje ignorują :).
Warto tu napisać o nakładkach piaskowych na żerdki – generalnie dla kanarków się nie nadają. Pazurki rzadko dotykają ścianki takiej nakładki, a to co ma największy kontakt to stopy i palce kanarka, które mogą zostać poranione o ostry piasek. Kanarek również czyści dziób o żerdki – przy ostrych nakładkach piaskowych może dojść do zadrapania lub uszkodzenia okolic oka lub samego oka.
Długość pazurków należy regularnie kontrolować i przycinać w razie potrzeby. Za pierwszym razem może być to kłopotliwe – warto poprosić doświadczonego hodowcę (lub weterynarza, który zna się na ptakach) o pomoc. Nie należy czekać aż łapki kanarków będą przypominać szpony sępa – kanarki rzadko polują na ziarno. 😉
W celu obcięcia pazurków warto zaopatrzyć się w nożyczki zaprojektowane specjalnie w tym celu, np. takie:
W przypadku ucięcia pazurka zbyt mocno (zostanie naruszone naczynie krwionośne) należy od razu powstrzymać krwawienie, które należy uważać jako zagrażające zdrowiu kanarka.
A oto przykład:
Przy okazji pielęgnacji pazurków należy sprawdzić czy obrączka, jeśli ptak ją posiada, przesuwa się lekko i bez problemów po nodze. W przypadku zauważenia zaczerwienienia nogi, stanu zapalnego lub zgrubienia, które przeszkadza obrączce łatwo się przesuwać należy udać się do weterynarza w celu sprawdzenia czy nie będzie konieczności usunięcia obrączki. Sytuacja, kiedy noga napuchnie tak bardzo, że obrączka nie będzie się dała przesunąć w wielu przypadkach może doprowadzić do śmierci kanarka, nie należy tego lekceważyć.
Wiele osób pyta o klatki dla kanarków. Postaram się odpowiedzieć tak, aby każdy był zadowolony, a jednocześnie aby pozostawić przyszłemu posiadaczowi kanarka miejsce na swoje pomysły.
Wielkość klatki – od tego zaczniemy. Kanarek przeżyje w klatce 20x20x20 cm, ale na pewno nie będzie szczęśliwy. Wielkość klatki zależy od tego czy kanarek będzie regularnie wypuszczany, czy też życie spędzi w klatce. W pierwszym przypadku klatka może być mniejsza, w drugim – proponowałbym rozmiar klatki 45x40x60 cm. Duża? Super – taka ma być. Najlepiej, aby klatka była nie wysoka lecz długa – kanarki nie potrzebują dużo miejsca „do góry”, ale dobrze jak mogą rozprostować w pełni skrzydła – więc najlepiej bedzie, jeśli dłuższy bok (60 cm) będzie długością. Wysokość 45 cm w zupełności wystarczy.
Klatka musi być wygodna do sprzątania (wygodnie jest wyścielić dno klatki papierem śniadaniowym lub pergaminowym) i mieć dostęp do każdego miejsca (kilka drzwiczek). Nie zaleca się klatek okrągłych – nie są wygodne dla kanarków. Klatka dla kanarka powinna mieć pręty ułożone z góry na dół.
Wyposażenie klatki – na pewno kilka różnych żerdek. Średnica – 6-8-10-12 cm, tak, aby ptaki mogły ćwiczyć uchwyt. W klatce powinno być kilka żerdek rozmieszczonych tak, aby jednocześnie ptak miał dużo miejsca na lot i mógł siadać w różnych miejscach klatki. Mogą być umieszczone w poprzek klatki i np. w rogach, na różnych wysokościach. Jeśli kanarek będzie wylatywał, to warto umieścić jedną żerdkę tuż przy drzwiczkach wyjściowych – w ten sposób ułatwi mu się wychodzenie i powrót do klatki, a jednocześnie na początku będzie mógł z niej w bezpieczny i wygodny sposób poznawać otoczenie (kanarek powinien przyzwyczajać się do nowego miejsca nie krócej niż 10-14 dni, a dopiero potem można zostawiać otwarte drzwi klatki – na początek na krótko, potem na dłużej). Nie polecam żerdek plastikowych – są łatwe do mycia i zazwyczaj oryginalnie dodawane do klatki, ale mogą powodować odparzenia nóżek kanarków. Pręty na żerdki można kupić w marketach budowlanych lub „pozyskać” z lasu – te ostatnie są zawsze najlepsze. Odległość żerdki od kraty powinna być nie mniejsza niż 12 cm w poziomie i 14 cm od „sufitu”. Takie ułożenie żerdek zapewni, że ptak nie uszkodzi sobie ogona o kraty oraz będzie miał wystarczająco dużo miejsca na start i lądowanie.
Pojemniki na wodę, ziarno i smakołyki. Rodzajów pojemników jest mnóstwo – każdy wybierze coś dla siebie. Przede wszystkim niech będą wygodne. Dodatkowo należy zaopatrzyć się w kąpielisko (do kąpieli kanarka stosować wodę przegotowaną) – stawiane na dnie klatki (średnio wygodne) albo wieszane w miejscu otwartych drzwiczek (bardzo wygodne, ale dookoła będzie mokro – zresztą i tak będzie). Kanarki uwielbiają się kąpać i należy im zapewnić możliwość kąpieli 2-3 razy w tygodniu. Na dno klatki można dać piasek lub inne podłoże dla ptaków. Jeśli rezygnujemy z piasku na podłożu, to koniecznie musi on być dostępny w pojemniczku, z odrobiną węgla drzewnego. Wapno – zazwyczaj kostki wapna dla ptaków są przez kanarki… ignorowane. Może dlatego, że nie jest to wapno, tylko kreda. Polecam kupno sepii – muszli. Wystarczy ją zawiesić w miejscu dostępnym dla kanarka.
Gdzie postawić klatkę? Wiele zależy od rodzaju mieszkania i sposobu życia – nie należy jednak stawiać klatki kanarka tam, gdzie może być narażony na przeciąg i/lub hałas, nie w łazience i nie w małej kuchni. Tutaj od razu tłumaczę – kanarki są wrażliwe na spaliny (gotowanie na gazie), które mogą spowodować u nich zatrucie. Również silne zapachy kuchenne mogą ptakowi przeszkadzać. Należy też wyraźnie powiedzieć – kanarek, który lata po kuchni na pewno prędzej lub później ulegnie wypadkowi. Wiem jednak, że kanarki również mieszkają w kuchni i dobrze im tam. Kanarek powinien być w miejscu, gdzie często przebywają domownicy tak, aby nie był sam przez cały dzień. Oczywiście wyjazd jedno- czy dwudniowy nie będzie problemem, jeśli tylko zapewni mu się dostęp do wody i pożywienia.
Jedna ściana klatki powinna być nieprzezroczysta tak, żeby kanarek czuł się bezpiecznie. Jeśli klatka stoi na parapecie – niech będzie to lewa lub prawa strona parapetu tak, aby jeden bok klatki był przy ścianie.
Tutaj od razu chciałbym napisać o kanarkach i kotach. Koty mają „naturalne zainteresowania ornitologiczne” i ZAWSZE będą polować na wszystko, co fruwa. Są wyjątki, ale lepiej na nie nie liczyć. Kot zawsze będzie się interesował kanarkiem, a już na pewno przez pierwsze kilka dni. Przeganianie kota wzbudzi tylko jego zainteresowanie – należy więc dać mu możliwość napatrzenia się (z bezpiecznej odległości) na klatkę i kanarka (w klatce). Po pewnym czasie kot straci zainteresowanie kanarkiem w klatce. Klatka musi być umieszczona tak, aby kot nie mógł tam wskoczyć. To poniekąd jest fikcją, bo kot potrafi wskoczyć wszędzie, ale należy mu to utrudnić. Klatka musi stać na tyle mocno, żeby dodanie jej 5-6 kg nie spowodowało np. urwania zaczepu. Kot w końcu wskoczy na klatkę i nie da się tego uniknąć. Kiedy domowników nie ma w domu – pokój z klatką musi być zamknięty, chyba, że klatka wisi pod sufitem idealnie gładkiej ściany na wysokości 3 m, a wokół jest pusto. Poza tymi uwagami – kanarki i koty mogą mieszkać razem bez problemów. U mnie mieszkają.
Kto w klatce? Jeśli zależy nam na śpiewie – kupmy samca kanarka. Samice zazwyczaj nie śpiewają. Wydają dźwięki, oczywiście, ale bardziej adekwatnie należałoby określić je jako skrzek, niż śpiew. Z drugiej strony, jeśli nie jesteśmy gotowi na nieprzerwany śpiew przez kilka godzin dziennie – kupmy samicę; według mnie samicę łatwiej oswoić i będzie nam towarzyszyć przez długie lata. Dwa kanarki w klatce – mogą być problemem. Dwa samce mogą walczyć o swój teren. Dwie samice mogą się nie zaakceptować, ale nie mają tak silnie rozwiniętego poczucia własnego terytorium, więc bezpieczniej będzie, jeśli w klatce będą dwie samice. Samiec i samica – będą się rozmnażać, a kto nie chce zrobić tego celowo i nie jest świadomy tego, co robi – niech nawet nie myśli o rozmnażaniu ptaków. Dwa samce najlepiej trzymać w osobnych klatkach. Będą wtedy rywalizować między sobą – śpiewem. Uwaga! Kanarków nie da się „wyłączyć”, a stukanie w klatkę lub straszenie ptaszka jest barbarzyństwem – kto nie jest gotowy na śpiew, niech kupi samicę.
Kanarek przychodzi do domu – przed przyjściem kanarka do domu klatka powinna być przygotowana, pojemniki na jedzenie i wodę – napełnione. Przez pierwszy okres kanarek będzie zdenerwowany podróżą i przeprowadzką, więc każde włożenie ręki do klatki będzie dla niego niepotrzebnym stresem. W czasie podróży kanarek powinien być w małej klatce „transportówce” lub w papierowym jej odpowiedniku. Odradzam zabieranie dużej klatki mieszkalnej jeśli wybieramy się po kanarka. Warto zapytać hodowcy czy może zapewnić odpowiedni pojemnik do transportu – jeśli nie posiada, to należy go zabrać ze sobą (nie hodowcę tylko pojemnik). Kiedy kupowałem pierwszego kanarka nie wiedziałem o tym i jechał z nami w … papierowej torbie. W czasie drogi kanarek nie może być narażony na wiatr, mróz, wysoką temperaturę lub silne wstrząsy – mam nadzieję, że jest to oczywiste. 😉 Po przyjściu do domu, jeśli komuś brakuje wprawy, to można ostrożnie otworzyć jeden z boków pudełka i przyłożyć do otwartych drzwiczek klatki. Po chwili kanarek sam przejdzie do klatki (w stronę światła). Jeśli kanarek to samiec – pierwszy śpiew usłyszymy po kilku godzinach lub kilku dniach – kiedy już przyzwyczai się do nowego otoczenia.
Kanarki z danego roku najlepiej kupować w okresie październik – luty. Jeśli zależy nam na kupnie kanarka wcześniej – warto zwrócić uwagę na kanarki z poprzednich lat. Zakup kanarka zbyt młodego może spowodować, że nie będzie on odpowiednio rozwinięty np. nie nauczył się jeszcze w pełni śpiewu. Kanarki np. roczne są odporniejsze na zmiany warunków niż kanarki 6-7 miesięczne, a tym samym odporniejsze na choroby. Bywają też bardziej oswojone.
Zdecydowanie polecam kupno kanarków u hodowcy. Hodowca zna swoje ptaki, wie w jakiej są kondycji. Ptaki w sklepach pochodzą zazwyczaj z niewiadomego źródła, a wiedza osób sprzedających czasami ogranicza się do sypania ziarna. W jednym ze sklepów wisiała kartka: „Reklamacji zwierząt nie uznajemy, nawet gdy padnie”. Nic dodać nic ująć. Do hodowcy zawsze można zadzwonić po poradę w kwestii zakupionego kanarka.
Drobna uwaga – nie wszyscy hodowcy zasługują na to miano. Niektórzy z hodowców przekształcają się w handlarzy – przykro mi to pisać, ale taka jest prawda. Od razu mówię – na szczęście są to wyjątki.
Za oknem deszcz pada, piórka mokną, a w klatce ciepło i sucho. I drzewek do dziubania pod dostatkiem. Oto kilka minut z dnia glosterów.
Za 4 dni (23.09) Glostery będą miały najkrótszy dzień w roku – ok. 8 godzin. Od tej chwili dzień będzie się stopniowo wydłużać tak, żeby pod koniec roku zacząć okres lęgowy. Na początku grudnia będzie miał już długość 11 godzin.
Genetyka jest dosyć trudną nauką, jednak jej podstawy mogą znacznie pomóc w hodowli kanarków. Zasady genetyki powinny być stosowane nie tylko w celu uzyskania odpowiedniego kształtu lub koloru kanarka lecz również aby zapobiegać niektórym chorobom genetycznym, które powstają przy nieuważnym łączeniu ptaków.
Poniżej zastosowano następujące skróty:
M – male, osobnik męski, cock
F – female, osobik żeński, hen
nosiciel – kanarek noszący recesywny (ukryty) gen, „szpalt na …”, heterozygota
w kolumnie „Pokolenie F1” przedstawiono możliwe do uzyskania ptaki. Jeśli wymieniono 2 cechy ich prawdopodobieństwo wynosi po 50%. Jeśli wymieniono 4 cechy ich prawdopodobieństwo wynosi po 25% itd.
Genotyp – zespół genów danego osobnika warunkujących jego właściwości dziedziczne. Innymi słowy są to wszystkie geny przekazywane przez rodziców.
Fenotyp – cechy organizmu mające podstawy genetyczne, a określone poprzez wpływ środowiska zewnętrznego na organizm. Innymi słowy – widoczne cechy organizmu, oparte na genotypie. Cechy te są warunkowane przez środowisko zewnętrzne (warunki hodowli).
Gen – jednostka dziedziczenia przekazywana przez rodziców. Gen jest odcinkiem łańcucha DNA. Gen umieszczony jest w miejscu zwanym locus na chromosomie. Kanarki mają ok. 42 pary chromosonów.
Allel – wariant (wersja) genu. Np. gen odpowiadający za długość włosów może mieć dwie allele: włosy krótkie, włosy długie. Allele mogą być dominujące (oznaczane dużą literą, np. „A”) lub recesywne ( (oznaczane małą literą, np. „a”). Allel dominujący to taki, który uniemożliwia aktywację cechy przenoszonej przez allel recesywny.
Dwa takie same Allele „AA” lub „aa” nazywane są homozygotą, dwa różne „aA”, „Aa” – heterozygotą. Możliwe są trzy kombinacje:
aa – homozygota recesywna
Aa – heterozygota
AA – homozygota dominująca.
Przekazywanie cech genetycznych można podzielić na dwie grupy. Przekazywanie poprzez:
– autosomy – czyli chromosomy nie związane z płcią
– allosomy – chromosomy związane z płcią.
Chromosomy związane z płcią. U ptaków występują następujące allosomy::
– M (samiec) – XX (ozn. również ZZ)
– F (samica) – XY(ozn. również ZW)
Na początek prosta zasada łączenia kanarków corona i consort. Gen korony jest genem dominującym. Zasadą jest łączenie kanarków, z których jeden osobnik jest z koroną a drugi gładki. Tym samym otrzymamy 50% koron i 50% ptaków gładkich.
Przy połączeniu dwóch osobników z koronami otrzymamy: 50% korona, 25% gładki oraz 25% połączenie dwóch genów dominujących, co jest określane jako „czynnik śmiertelny” – ptaki takie nie przeżyją.
Podobnie należy być ostrożnym w doborze ptaków ze względu na intensywność lub nieintensywność piór. Zasadą jest łączenie osobników intensywnych (I) z nieintensywnymi (N/I):
Rodzic | Rodzic | Pokolenie F1 |
N/I | I | M I M N/I F I F N/I |
N/I | N/I | N/I – nie zalecane z powodu powstawania cyst piórowych |
I | I | 50% I 25% N/I 25% podwójny I – pióra są bardzo twarde, ptak wygląda jak samo jak intensywny, ale różni się genetycznie, można wykonać przez 1 sezon dla uzasadnionego powodu |
podwójny I | N/I | 100% I (brak podwójnego I) |
Ze względu na białe geny dominujące nie powinno łączyć się ze sobą dwóch szafirów. Poniżej przedstawiono tabelę łączenia ptaków oraz otrzymanego pokolenia F1.
Rodzic M | Rodzic F | Pokolenie F1 |
Szafir | Zielony | Szafir Zielony |
Zielony | Szafir | Szafir Zielony |
Szafir | Cynamon | M Szafir nosiciel Cynamon M Zielony nosiciel Cynamon F Szafir F Zielony |
Cynamon | Szafir | M Szafir nosiciel Cynamon M Zielony nosiciel Cynamon F Płowy F Cynamon |
Szafir nosiciel Cynamon | Cynamon | M Szafir nosiciel Cynamon M Zielony nosiciel Cynamon M Płowy M Cynamon F Szafir F Zielony F Płowy F Cynamon |
Szafir nosiciel Cynamon | Zielony | M Szafir M Szafir nosiciel Cynamon M Zielony M Zielony nosiciel Cynamon F Szafir F Zielony F Płowy F Cynamon |
Szafir | Szafir | nie zalecane |
Naturalny, zielony kolor kanarków zawiera również barwnik brązowy, jednak jest on maskowany przez dominującą barwę czarną. W przypadku kolejnego pokolenia, po usunięciu barwy czarnej uzyskamy cynamon. Cynamon w odniesieniu do koloru zielonego jest recesywny. Kiedy oba kolory są łączone zielony jest dominujący, a cynamon staje się genem recesywnym (nosiciel cynamonu).
Pisklę (4-5 dniowe) cynamonowe można rozpoznać po różowym kolorze oczu. Zielony kolor objawia się czarnymi oczami.
Rozpatrując dziedziczenie kolorów na poziomie chromosonów – gen cynamonu jest przenoszony na chromosonie X (męskim). Osobnik F dziedziczy chromoson X po ojcu i chromoson Y po matce. Osobnik M dziedziczy chromoson X obojga rodziców – posiada dwa chromosony XX.
Osobnik M posiada dwa takie same chromosony X więc może być kolorem cynamonowym lub zielonym. W sytuacji kiedy jeden z genów X ulegnie mutacji otrzymamy kanarka koloru zielonego niosącego recesywny gen cynamonu. Osobnik F może przenosić tylko jeden chromoson X dziedziczony po ojcu więc może przyjąć kolor zielony lub cynamonowy – nie może być nosicielem recesywnego genu cynamonu.
Kanarki M mogą przyjmować 3 postacie: cynamon, zielony, zielony nosiciel cynamonu.
Kanarki F mogą przyjmować 2 postacie: cynamon, zielony.
Poniżej przedstawiono tabelę łączenia ptaków oraz otrzymanego pokolenia F1.
Rodzic M | Rodzic F | Pokolenie F1 |
Zielony | Cynamon | M Zielony nosiciel Cynamon F Zielony |
Cynamon | Zielony | M Zielony nosiciel Cynamon F Cynamon |
Zielony nosiciel Cynamonu | Zielony | M Zielony M Zielony nosiciel Cynamon F Zielony F Cynamon |
Zielony nosiciel Cynamonu | Cynamon | M Zielony nosiciel Cynamon M Cynamon F Zielony F Cynamon |
Cynamon | Cynamon | M Cynamon F Cynamon |
Zielony | Zielony | M Zielony F Zielony |
Nie jest możliwe uzyskanie ptaków cynamonowych po zielonym M. W taki sposób można uzyskać jedynie kolor zielony nosiciel cynamonu.
Poniżej przedstawiono tabelę łączenia ptaków oraz otrzymanego pokolenia F1.
W poniższej tabeli szafir jest oryginalnie określany jako „białej podstawy – Weißgrundige”.
Rodzic M | Rodzic F | Pokolenie F1 |
Płowy | Cynamon | M Płowy M Cynamon F Płowy F Cynamon |
Cynamon | Płowy | M Płowy M Cynamon F Płowy F Cynamon |
Płowy | Zielony | M Zielony nosiciel Cynamonu M Szafir nosiciel Cynamonu F Cynamon F Płowy |
Szafir | Cynamon | M Zielony nosiciel Cynamonu M Szafir nosiciel Cynamonu F Szafir F Zielony |
Zielony | Płowy | M Zielony nosiciel Cynamonu M Szafir nosiciel Cynamonu F Zielony F Szafir |
Zielony nosiciel Cynamonu | Szafir | M Zielony nosiciel Cynamonu M Szafir nosiciel Cynamonu M Zielony M Szafir F Cynamon F Płowy F Zielony F Szafir |
Zielony nosiciel Cynamonu | Płowy | M Zielony nosiciel Cynamonu M Cynamon M Szafir nosiciel Cynamonu M Płowy F Zielony F Cynamon F Szafir F Płowy |
Cynamon | Szafir | M zielony nosiciel Cynamonu M Szafir nosiciel Cynamonu F Cynamon F Płowy |
Szafir nosiciel Cynamonu | Cynamon | M Szafir nosiciel Cynamonu M Zielony nosiciel Cynamonu M Płowy M Cynamon F Szafir F Zielony F Płowy F Cynamon |
Szafir nosiciel Cynamonu | Zielony | M Szafir M Szafir nosiciel Cynamonu M Zielony M Zielony nosiciel Cynamonu F Szafir F Zielony F Cynamon F Płowy |
Płowy | Płowy | nie zalecane |
Kolor biały może występować w dwóch formach: biały dominujący i biały recesywny.
Biały dominujący – rozpoznawany jest po żółtawym zabarwieniu ramion i/lub końcówek skrzydeł. Nie może występować w formie ukrytej (nie ma nosiciela genu dominującego), posiada ukryty gen innego koloru po jednym z rodziców.
Biały recesywny – biały, bez żółtawego zabarwienia końcówek piór, nie posiada przytłumionych genów warunkujących jakiekolwiek ubarwienie (np. „ukryty gen koloru zielonego”).
Rodzic M | Rodzic F | Pokolenie F1 |
Dominujący biały | Dominujący biały | 25% nie biały 25% czynnik śmiertelny 50% dominujący biały |
Dominujący biały | Nie biały | 50% nie biały 50% dominujący biały |
Nie biały | Dominujący biały | 50% nie biały 50% dominujący biały |
Recesywny biały | Recesywny biały | 100% recesywny biały |
Recesywny biały | Nie biały | 100% nie biały nosiciel recesywny biały |
Nie biały | Recesywny biały | 100% nie biały nosiciel recesywny biały |
Nie biały nosiciel recesywny biały | Recesywny biały | 50% recesywny biały 50% nie biały nosiciel recesywny biały |
Recesywny biały | Nie biały nosiciel recesywny biały | 50% recesywny biały 50% nie biały nosiciel recesywny biały |
Nie biały nosiciel recesywny biały | Nie biały nosiciel recesywny biały | 25% recesywny biały 25% nie biały 50% nie biały nosiciel recesywny biały |
Nie biały nosiciel recesywny biały | Nie biały | 50% nie biały 50% nie biały nosiciel recesywny biały |
Nie biały | Nie biały nosiciel recesywny biały | 50% nie biały 50% nie biały nosiciel recesywny biały |
Kanarki białe dominujące mogą być krzyżowane z kanarkami żółtymi. Połączenie kanarka białego dominującego z kanarkiem melaninowym da w rezultacie jasnego szafira (zielony) lub kanarka płowego (cynamon).
Kanarki białe recesywne mogą być krzyżowane między sobą.
Kanarki białe, przede wszystkim recesywne, nie wytwarzają witaminy A – musi być ona podawana w karmie.
Rodzic M | Rodzic F | Pokolenie F1 |
Satyna | Klasyczny | M: klasyczny nosiciel satyna F: satyna |
Satyna | Satyna | satyna |
Klasyczny | Klasyczny | klasyczny |
Klasyczny | Satyna | M: klasyczny nosiciel satyna F: klasyczny |
Klasyczny nosiciel satyna | Klasyczny | M50%: klasyczny M50%: klasyczny nosiciel satyna F50%: klasyczny F50%: satyna |
Klasyczny nosiciel satyna | Satyna | M50%: satyna M50%: klasyczny nosiciel satyna F50%: klasyczny F50%: satyna |
Rodzaje mutacji.
Mutacja recesywna. Powstaje kiedy samiec i samica są nosicielami genu danej barwy piór. Aby uzyskać pokolenie F1 w tej barwie oboje rodziców musi być nosicielami tego genu.
Mutacja recesywna sprzężona z płcią. Mutacje takie przenoszone są przez chromoson X – wyłącznie przez samca. Młode, które otrzymają kolor mutacji (np. cynamon) będą samicami.
Mutacja dominująca. Barwa przekazywana jest zarówno przez M jak i F. Przy połączeniu jednego osobnika z mutacją dominującą i kanarka bez mutacji otrzymane pokolenie będzie w połowie koloru zwykłego, a w połowie koloru mutacji.
Kolory Glosterów opierają się na podziale kanarków kolorowych, jednak jest on dosyć specyficzny. Np. wśród glosterów nie występuje (przynajmniej nie powinien) kolor czerwony.
Kolory kanarków można podzielić na dwie główne grupy: lipochromowe (jasne) i melanionowe (ciemne).
Lipochromy są barwnikami tłuszczowymi, odpowiadają za kolory jasne, takie jak: biel (dominujący i recesywny), żółć, ivory (kość słoniowa), pomarańcz, czerwień.
Za barwy kanarków o kolorach lipochromowych odpowiadają dwa pigmenty – zeoksantyza nadająca kolor żółty i zeocentryna nadająca kolor czerwony. Czasami kolor tworzy jeden pigment, a czasami dwa jednocześnie.
Lipochromy tworzą w piórach skupienia o niewyraźnych kształtach. Do ich powstawania potrzebne jest dostarczenie do organizmu pokarmu zawierającego karoten. Szczególnie ważne jest, by karoten był dostarczany regularnie i w odpowiednich ilościach w okresie pierzenia. W przypadku braku karotenu w pokarmie kanarki nie osiągają pięknego, intensywnego i równomiernie rozmieszczonego koloru.
Pokarmy zawierające karoten to między innymi: szpinak, papryka, marchewka, kukurydza w kolbach.
Za barwę kanarków melaninowych odpowiada pigment – melanina, która występuje w piórach w postaci ziaren, a jest tworzona w specjalnych komórkach zwanych melanoforami. Sama melanina jest pigmentem czarnym, jednak występuje ona w różnych natężeniach, powodując powstawanie różnej gamy kolorów ciemnych takich, jak: zieleń, brunatność, szarość, agat, brąz, czerń (jak dotąd nie wyhodowano kanarków w kolorze czystej czerni).
Melaniny występują w dwóch grupach:
– eumelanina dająca czarne, szare i ciemnobrązowe ubarwienie,
– pheomelanina dająca zabarwienie brązowe, od rdzawo-żółtego do czerwono-brunatnego.
Pheomelaniny występują na obrzeżach piór tworząc rysunek w kształcie litery V. Eumelaniny rozmieszczone są równomiernie.
Melanina u kanarków występuje w dwóch odmianach:
– melanina klasyczna (czarna),
– melanina pastelowa (mniej intensywna, rozrzedzona).
Kanarki pastelowe posiadają mleczną powłokę okrywającą ciemny pigment. Ptaki żółte o pastelowym pigmencie mogą być czarno-brunatne, brunatne, agatowe i izabelowe. Melanina może mieć specyficzny odcień brązu – wówczas ubarwienie ptaków nazywane jest opalowym. Inne kolory to: pheo, satynetowe, jaspisowe, opalowe, eumo, onyksowe, szaroskrzydłe, topazowe.
Glostery występują w następujących kolorach (w nawiasach przedstawiono barwy odpowiadające danej nazwie), po przecinku – inne nazwy:
Kolory mogą być czyste (ubarwienie jest uwarunkowane genetycznie i utrwalone) lub „wymieszane” (barwniki są rozmieszczone przypadkowo). Kanarki pokryte innym kolorem niż podstawowy, które przekraczają 10% powierzchni ciała, określane są jako szek („łaciaty”), np. zielony z żółtym brzuchem lub szafir z białym brzuchem.
Kolor biały – pióra białe to pióra pozbawione zarówno lipochromów jak i melaniny. Czasami są zaliczane do kolorów lipochromowych.
Kolor brązowy – określa ogólnie ptaki, u których występuje kolor brązu (płowy, cynamon, intensywne lub nie)
Grizzle – angielskie określenie bardzo jasnych kolorów lipochromowych z jasną koroną.
Poniżej przedstawiam przykładowe zdjęcia kolorów glosterów:
Zielony |
![]() |
Żółty |
![]() |
Szafir |
![]() |
Płowy |
![]() |
Cynamon |
![]() |
Biały |
![]() |
|
|
Zielony-szek |
![]() |
Płowy-szek |
![]() |
Należy pamiętać, że kolory mogą występować w postaci intensywnej lub nieintensywnej jednak niektóre kolory nie występują w niektórych postaciach (w opracowaniu).
Dzisiaj trafił do nas młody gołąb, któremu chyba nie wyszła nauka latania. Wygląda zdrowo, jest dosyć wystraszony (i brudny) – na razie trafił do klatki, podjadł trochę. Zobaczymy co dalej.
Oczywiście wzbudził DUŻE zainteresowanie:
Dwa dni później na parapecie usiadł drugi i nie chciał odlecieć. Został również złapany i wsadzony do klatki. Po prawie 2 tygodniach odkarmiania zostały wypuszczone i po dokładnym zbadaniu okolicy z niedalekiego dachu – odleciały.