Już od pewnego czasu jest gotowy, ale nie było kiedy wstawić zdjęć.
Wymiary jednej klatki – szerokość 60 cm, głębokość 45 cm, wysokość 40 cm. Pomiędzy dwiema klatkami może być przegroda stała – wtedy powstają dwie osobne klatki, przegroda siatkowa, która bardzo dobrze się sprawdza w okresie zaznajomienia kanarków lub bez przegrody – powstaje wtedy klatka długa na 120 cm. Oświetlenie jest wyłączane dla każdej klatki osobno. Zdjęcia powiedzą resztę:
Wielu hodowców stara się zachować naturalne zwiększanie i zmniejszanie natężenia światła w hodowli, symulując tym samym naturalny świt i zmierzch. Ma to duże znaczenie w hodowlach zamkniętych, tj. bez dostępu światła słonecznego lub w okresie kiedy długość dnia kanarków różni się od długości dnia za oknem.
Symulację świtu i zmierzchu można wykonywać na wiele sposobów – począwszy od ręcznego ściemniacza aż do w pełni automatycznego urządzenia. Ja wykorzystuję ściemniacz automatyczny: http://www.ibis.krakow.pl/rampa_miekki_start_led.html
Po kilku próbach różnych systemów ten wydaje mi się najwygodniejszy. Do dziennego oświetlenia – listwą LED 600, 5500K dodałem odcinek listwy o kolorze czerwonym. Ptaki znacznie lepiej reagują na taką symulację zmierzchu i świtu niż tylko sterowanie natężeniem światła białego.
Pierzeniem kanarków nazywamy okres, kiedy ptak wymienia swoje pióra okrywowe. Pióra nie posiadają zdolności samoregeneracji i zużywają się, dlatego systematycznie następuje ich wymiana. Tym samym pierzenie kanarków jest naturalnym objawem fizjologicznym.
Kanarki przechodzą dwukrotne pierzenie w ciągu roku:
Małe pierzenie – następuje zazwyczaj na wiosnę. Przy małym pierzeniu ptak wymienia wszystkie pióra okrywowe poza lotkami (pióra w skrzydłach) i sterówkami (pióra ogona).
Duże pierzenie – odbywa się pod koniec lata lub jesienią. Podczas tego pierzenia następuje wymiana całości upierzenia, wraz z lotkami i sterówkami. Pierzenie to trwa ok. 6-9 tygodni. Wraz z wiekiem wzrasta czas potrzebny do ukończenia dużego pierzenia.
Duże pierzenie przebiega w następujący sposób:
– wypadanie drobnych piór na grzbiecie,
– wypadanie drobnych piór na brzuchu,
– wypadanie środkowych lotek i sterówek,
– wypadanie skrajnych lotek i sterówek.
Pióra na skrzydłach i ogonie wypadają zawsze w tej samej kolejności. Najpierw wypadają pióra pokrywowe na grzbiecie, a potem na brzuchu ptaka. Następnie wypada lotka (sterówka) osadzona na środku. Kolejno wypadają pióra w obu kierunkach ku nasadzie skrzydła i jego zakończeniu (w kierunkach ku obu skrajom ogona). U zdrowego kanarka pióra są wymieniane w taki sposób, aby ptak nie utracił zdolności lotu, chociaż może on wymagać większego wysiłku. Pióra w okresie wzrostu są ukrwione, a po zakończeniu tego procesu stają się martwe i pozostają w tym samym stanie aż do kolejnego pierzenia.
Oznaką bliskiego zakończenia procesu pierzenia są wyrastające na głowie kanarka pałki (pióra wyglądające jak cienkie igiełki).
Pierzenie nie powinno ujawniać łysin, a lotki i sterówki powinny wypadać symetrycznie.
W trakcie pierzenia kanarki mają ograniczoną zdolność latania. Wymiana piór ptaka pochłania dużo zapasów pokarmowych – tracą one wiele energii, a ich organizm jest osłabiony, podatny na zachorowania (np. przeziębienia) i na infekcje. Również zachowanie ptaka ulega znacznym zmianom – ptak może być rozdrażniony, apatyczny, osowiały i generalnie wygląda jak siedem nieszczęść.
Czasami zdarza się, że słabe ptaki nie są w stanie przetrwać procesu pierzenia.
Duże pierzenie kończy u ptaków okres lęgowy, samce przestają w tym okresie śpiewać.
Kanarki w okresie pierzenia wymagają szczególnej uwagi. Przede wszystkim należy im zapewnić:
1) Spokój. Nie należy płoszyć lub drażnić ptaka. Nie należy go przenosić w inne miejsce.
2) Odpowiedni pokarm. Głównym budulcem piór jest białko. Przy braku białka lub przy nadmiernym stresie na piórach powstają tzw. pręgi stresowe (poprzeczne prążki). Świadczą one o braku właściwego pokarmu w trakcie pierzenia lub o nadmiernym stresie działającym na ptaka. Należy zadbać o różnorodny pokarm – nie tylko ziarno podstawowe. Wiele osób podaje surowego ogórka w trakcie pierzenia – można, oczywiście, ale nie zastąpi to właściwej diety. Sam ogórek nie wystarczy. Należy zwrócić uwagę na:
3) Właściwe warunki. Minimalna temperatura w jakiej ptak może być w trakcie pierzenia, to 14 stopni. Jeśli jest to możliwe powinien mieć możliwość korzystania z kąpieli słonecznych, a pokój w którym przebywa kanarek powinien być często wietrzony, jednak kanarek nie może być narażony na przeciągi. Istotnym czynnikiem jest zwrócenie uwagi na wilgotność powietrza – nie może być zbyt niska. Kanarek powinien mieć możliwość częstych kąpieli, najlepiej z dodatkami np. specjalnej soli do kąpieli. Jakkolwiek jest to uciążliwe, należy w okresie pierzenia zapewnić czystość w klatce. Ptak nie może fruwać wśród swoich piór tylko dlatego, że hodowca nie ma czasu lub chęci sprzątnąć klatki.
Ciekawostką jest fakt, że pierwsze pierzenie młodych kanarków (zwane pierzeniem juwenalnym), przypada na czas dużego pierzenia, ale młode przechodzą je zachowując pióra skrzydeł i ogona. Młode kanarki po pierwszym pierzeniu stają się bardzo podobne do swych rodziców i od innych dorosłych kanarków można je odróżnić jedynie po wyglądzie pokryw skrzydłowych.
Dowiedziono również, że kanarki z lęgów zimowych i wczesnowiosennych wcześniej rozpoczynają pierzenie, pierzą się szybciej i krócej niż ptaki z lęgów późnowiosennych i letnich.
Zdarzają się sytuacje, kiedy pierzenie nie zostanie rozpoczęte lub zostanie przerwane, bez wyraźnej przyczyny. Aby rozpocząć proces pierzenia hodowcy podają surowego ogórka, jod w postaci płynu Lugola lub jodyny dodanej do wody pitnej (niedobór jodu może spowodować nieprawidłowości w procesie pierzenia) lub wyrywają mu pióro z lotek lub sterówek. To zazwyczaj powoduje rozpoczęcie lub dokończenie normalnego procesu pierzenia. Zaburzenia pierzenia częściej występują u ptaków trzymanych pojedynczo, u których brak sezonu lęgowego powoduje zaburzenia hormonalne.
Poniżej wymieniono czynniki powodujące zaburzenia w pierzeniu:
Ptaki trzymane w domu są bardziej narażone na problemy z pierzeniem. Ptaki takie wymagają bogatszej diety, słońca, deszczu i dużej przestrzeni.
Rad kanarek, że się śmieli,
Kiedy może udać człeka,
Czując – pora to kąpieli,
Już, już na basenik czeka.
Tak, lub raczej podobnie, pisał niejaki pan Olek.
Dzisiaj pora na kąpiel Pań. Skoro mieszkają sobie zgodnie w jednej klatce,
to i kąpać też, zapewne, będą się zgodnie. Biorąc pod uwagę poprzednie doświadczenia
od razu wieszam dwa baseniki, a na podłodze rozkładam chłonne ręczniki.
Pani Glosterowa, jędza, skrzeczy na każdego, kto tylko spróbuje zbliżyć się do JEJ baseniku.
No, ewentualnie inne panie mogą popatrzeć z daleka. Za to dwie nowe panny, jeszcze nie są nauczone – Straciatella poradziła sobie bez problemów, ale Pistacja, głupolek, usiłowała się wykąpać w pojniku, gdzie ledwo może dziób zamoczyć. Szafirka goniła ją z pojnika i chciała pokazać gdzie się kąpać, ale tym razem się nie udało. Swoją drogą – bardzo ciekawe zachowanie Szafirki.
Dzięki uprzejmości Prezesa PZHKiPE Oddziału Czeladź – p. Jerzego Kozłowskiego zapraszam na relację fotograficzną z 75 Ornitologicznych Mistrzostw Polski, jeszcze przed otwarciem wystawy dla zwiedzających:
Poranne powitania i opowiadanie snów, zwykłe rozmowy, droczenie się, pomówienia, pyskówki – aż po darcie dziobów na całego.
Zapraszam na Poranne Glosterów Rozmowy