Już od pewnego czasu jest gotowy, ale nie było kiedy wstawić zdjęć.
Wymiary jednej klatki – szerokość 60 cm, głębokość 45 cm, wysokość 40 cm. Pomiędzy dwiema klatkami może być przegroda stała – wtedy powstają dwie osobne klatki, przegroda siatkowa, która bardzo dobrze się sprawdza w okresie zaznajomienia kanarków lub bez przegrody – powstaje wtedy klatka długa na 120 cm. Oświetlenie jest wyłączane dla każdej klatki osobno. Zdjęcia powiedzą resztę:
Wielu hodowców stara się zachować naturalne zwiększanie i zmniejszanie natężenia światła w hodowli, symulując tym samym naturalny świt i zmierzch. Ma to duże znaczenie w hodowlach zamkniętych, tj. bez dostępu światła słonecznego lub w okresie kiedy długość dnia kanarków różni się od długości dnia za oknem.
Symulację świtu i zmierzchu można wykonywać na wiele sposobów – począwszy od ręcznego ściemniacza aż do w pełni automatycznego urządzenia. Ja wykorzystuję ściemniacz automatyczny: http://www.ibis.krakow.pl/rampa_miekki_start_led.html
Po kilku próbach różnych systemów ten wydaje mi się najwygodniejszy. Do dziennego oświetlenia – listwą LED 600, 5500K dodałem odcinek listwy o kolorze czerwonym. Ptaki znacznie lepiej reagują na taką symulację zmierzchu i świtu niż tylko sterowanie natężeniem światła białego.
Pierzeniem kanarków nazywamy okres, kiedy ptak wymienia swoje pióra okrywowe. Pióra nie posiadają zdolności samoregeneracji i zużywają się, dlatego systematycznie następuje ich wymiana. Tym samym pierzenie kanarków jest naturalnym objawem fizjologicznym.
Kanarki przechodzą dwukrotne pierzenie w ciągu roku:
Małe pierzenie – następuje zazwyczaj na wiosnę. Przy małym pierzeniu ptak wymienia wszystkie pióra okrywowe poza lotkami (pióra w skrzydłach) i sterówkami (pióra ogona).
Duże pierzenie – odbywa się pod koniec lata lub jesienią. Podczas tego pierzenia następuje wymiana całości upierzenia, wraz z lotkami i sterówkami. Pierzenie to trwa ok. 6-9 tygodni. Wraz z wiekiem wzrasta czas potrzebny do ukończenia dużego pierzenia.
Duże pierzenie przebiega w następujący sposób:
– wypadanie drobnych piór na grzbiecie,
– wypadanie drobnych piór na brzuchu,
– wypadanie środkowych lotek i sterówek,
– wypadanie skrajnych lotek i sterówek.
Pióra na skrzydłach i ogonie wypadają zawsze w tej samej kolejności. Najpierw wypadają pióra pokrywowe na grzbiecie, a potem na brzuchu ptaka. Następnie wypada lotka (sterówka) osadzona na środku. Kolejno wypadają pióra w obu kierunkach ku nasadzie skrzydła i jego zakończeniu (w kierunkach ku obu skrajom ogona). U zdrowego kanarka pióra są wymieniane w taki sposób, aby ptak nie utracił zdolności lotu, chociaż może on wymagać większego wysiłku. Pióra w okresie wzrostu są ukrwione, a po zakończeniu tego procesu stają się martwe i pozostają w tym samym stanie aż do kolejnego pierzenia.
Oznaką bliskiego zakończenia procesu pierzenia są wyrastające na głowie kanarka pałki (pióra wyglądające jak cienkie igiełki).
Pierzenie nie powinno ujawniać łysin, a lotki i sterówki powinny wypadać symetrycznie.
W trakcie pierzenia kanarki mają ograniczoną zdolność latania. Wymiana piór ptaka pochłania dużo zapasów pokarmowych – tracą one wiele energii, a ich organizm jest osłabiony, podatny na zachorowania (np. przeziębienia) i na infekcje. Również zachowanie ptaka ulega znacznym zmianom – ptak może być rozdrażniony, apatyczny, osowiały i generalnie wygląda jak siedem nieszczęść.
Czasami zdarza się, że słabe ptaki nie są w stanie przetrwać procesu pierzenia.
Duże pierzenie kończy u ptaków okres lęgowy, samce przestają w tym okresie śpiewać.
Kanarki w okresie pierzenia wymagają szczególnej uwagi. Przede wszystkim należy im zapewnić:
1) Spokój. Nie należy płoszyć lub drażnić ptaka. Nie należy go przenosić w inne miejsce.
2) Odpowiedni pokarm. Głównym budulcem piór jest białko. Przy braku białka lub przy nadmiernym stresie na piórach powstają tzw. pręgi stresowe (poprzeczne prążki). Świadczą one o braku właściwego pokarmu w trakcie pierzenia lub o nadmiernym stresie działającym na ptaka. Należy zadbać o różnorodny pokarm – nie tylko ziarno podstawowe. Wiele osób podaje surowego ogórka w trakcie pierzenia – można, oczywiście, ale nie zastąpi to właściwej diety. Sam ogórek nie wystarczy. Należy zwrócić uwagę na:
3) Właściwe warunki. Minimalna temperatura w jakiej ptak może być w trakcie pierzenia, to 14 stopni. Jeśli jest to możliwe powinien mieć możliwość korzystania z kąpieli słonecznych, a pokój w którym przebywa kanarek powinien być często wietrzony, jednak kanarek nie może być narażony na przeciągi. Istotnym czynnikiem jest zwrócenie uwagi na wilgotność powietrza – nie może być zbyt niska. Kanarek powinien mieć możliwość częstych kąpieli, najlepiej z dodatkami np. specjalnej soli do kąpieli. Jakkolwiek jest to uciążliwe, należy w okresie pierzenia zapewnić czystość w klatce. Ptak nie może fruwać wśród swoich piór tylko dlatego, że hodowca nie ma czasu lub chęci sprzątnąć klatki.
Ciekawostką jest fakt, że pierwsze pierzenie młodych kanarków (zwane pierzeniem juwenalnym), przypada na czas dużego pierzenia, ale młode przechodzą je zachowując pióra skrzydeł i ogona. Młode kanarki po pierwszym pierzeniu stają się bardzo podobne do swych rodziców i od innych dorosłych kanarków można je odróżnić jedynie po wyglądzie pokryw skrzydłowych.
Dowiedziono również, że kanarki z lęgów zimowych i wczesnowiosennych wcześniej rozpoczynają pierzenie, pierzą się szybciej i krócej niż ptaki z lęgów późnowiosennych i letnich.
Zdarzają się sytuacje, kiedy pierzenie nie zostanie rozpoczęte lub zostanie przerwane, bez wyraźnej przyczyny. Aby rozpocząć proces pierzenia hodowcy podają surowego ogórka, jod w postaci płynu Lugola lub jodyny dodanej do wody pitnej (niedobór jodu może spowodować nieprawidłowości w procesie pierzenia) lub wyrywają mu pióro z lotek lub sterówek. To zazwyczaj powoduje rozpoczęcie lub dokończenie normalnego procesu pierzenia. Zaburzenia pierzenia częściej występują u ptaków trzymanych pojedynczo, u których brak sezonu lęgowego powoduje zaburzenia hormonalne.
Poniżej wymieniono czynniki powodujące zaburzenia w pierzeniu:
Ptaki trzymane w domu są bardziej narażone na problemy z pierzeniem. Ptaki takie wymagają bogatszej diety, słońca, deszczu i dużej przestrzeni.
Rad kanarek, że się śmieli,
Kiedy może udać człeka,
Czując – pora to kąpieli,
Już, już na basenik czeka.
Tak, lub raczej podobnie, pisał niejaki pan Olek.
Dzisiaj pora na kąpiel Pań. Skoro mieszkają sobie zgodnie w jednej klatce,
to i kąpać też, zapewne, będą się zgodnie. Biorąc pod uwagę poprzednie doświadczenia
od razu wieszam dwa baseniki, a na podłodze rozkładam chłonne ręczniki.
Pani Glosterowa, jędza, skrzeczy na każdego, kto tylko spróbuje zbliżyć się do JEJ baseniku.
No, ewentualnie inne panie mogą popatrzeć z daleka. Za to dwie nowe panny, jeszcze nie są nauczone – Straciatella poradziła sobie bez problemów, ale Pistacja, głupolek, usiłowała się wykąpać w pojniku, gdzie ledwo może dziób zamoczyć. Szafirka goniła ją z pojnika i chciała pokazać gdzie się kąpać, ale tym razem się nie udało. Swoją drogą – bardzo ciekawe zachowanie Szafirki.
Dzięki uprzejmości Prezesa PZHKiPE Oddziału Czeladź – p. Jerzego Kozłowskiego zapraszam na relację fotograficzną z 75 Ornitologicznych Mistrzostw Polski, jeszcze przed otwarciem wystawy dla zwiedzających:
Poranne powitania i opowiadanie snów, zwykłe rozmowy, droczenie się, pomówienia, pyskówki – aż po darcie dziobów na całego.
Zapraszam na Poranne Glosterów Rozmowy
Ptaki w naszych hodowlach zazwyczaj widzimy przez kraty. O ile na co dzień nie jest to problemem, to fotografia przedstawiająca ptaka, którego chcemy pokazać z najlepszej strony, wykonana przez kraty nie jest już tym, co chcielibyśmy uzyskać.
Aby zrobić dobre zdjęcie ptaka bez kratek potrzebne jest pudełko, zwane fotoboxem, które ma odpowiednie wyposażenie do wykonywania w nim zdjęć.
Każdy hodowca ma swój, własny, niepowtarzalny pomysł na fotobox. Problem w tym, że hodowcy zazwyczaj nie są fotografikami, więc efekty bywają różne. Chciałbym zaprezentować tutaj mój fotobox, który sprawdził się w fotografii.
Na początek wymiary – głębokość 50 cm, wysokość 30 cm, szerokość 30 cm. Tak, wyszła z tego spora skrzynia, ale dokładnie taka ma być. Przedni otwór, przez który robi się zdjęcia, ma wymiary: szerokość 10 cm, wysokość 13 cm.
Zdjęcia takie powinny być wykonywane obiektywem portretowym, tj. o ogniskowej 50 mm dla aparatów cyfrowych (dokładniej dla pełnej klatki to 50 mm, dla niepełnej klatki to 30-35 mm). Tylko taka ogniskowa zapewni odpowiednie odwzorowanie kształtu kanarka, nie robiąc z niego „grubasa” lub „chudzinki”.
Pomysł na obrotowy drążek jest zależny od dostępnych materiałów. Mój pomysł to pręt metalowy, trzymany z obu stron przez tulejki ze śrubkami. Kółka pozwalające na obrót drążka są, jak zresztą pozostałe materiały, wzięte z modelarstwa lotniczego. Innymi słowy – są to kółka z modelu samolotu, które akurat miałem pod ręką. Drążek umieszczony jest w odległości 12 cm od tylnej ścianki, co pozwala na delikatne rozmycie tła.
Skrzynka zbudowana jest ze sklejki 4 mm, łączonej za pomocą kleju listwami 15 mm w każdym rogu. Górna oraz przednia pokrywa wsuwane są za pomocą kształtowników stosowanych do montażu paneli ściennych, mocowanych na „ciepły klej”
Na zewnątrz skrzynka pomalowana jest kolorowym lakierem – akurat taki kolor miałem pod ręką.
Farba wewnętrzna – to farba do ścian stosowana w łazienkach, należy wybrać farbę, która będzie najbardziej matowa jak to tylko możliwe. Ja stosowałem „Dekoral odporna na wilgoć do kuchni i łazienek”. Tylna ścianka pomalowana jest na czarno (czarna, matowa, Dekoral), gdyby było potrzebne czarne tło. Tak właściwie, to można ją pomalować kolorem „18% szary” i stosować ją jako „szarą kartę” do ustawienia barwy w aparacie. Górna pokrywa pomalowana jest z jednej strony białą farbą, jak wnętrze, a z drugiej strony – złotym lakierem. Po umieszczeniu pokrywy złotą stroną do wnętrza klatki uzyskuje się delikatne ocieplenie barwy zdjęć (efekt początkowego zachodu słońca).
Na zewnętrznej stronie tylnej ścianki przyklejone są „ciepłym klejem” magnesy, tym samym tło trzymane jest czterema magnesami w rogach. Wymiana tylnego tła na inny kolor jest szybka i wygodna.
Oświetlenie – jest największym problemem. Oświetlenie musi być stałe (nie może migać), mieć odpowiednią barwę (ok. 5500 K) i być wystarczająco mocne, aby dobrze oświetlić ptaka. A najważniejsze jest to, aby rozmieszczenie światła nie dawało żadnych cieni.
W moim box’ie wykorzystałem oświetlenie listwą LED 600 o kolorze „neutralnym” – dwa paski po bokach, umieszczone jak litera C o długości ok. 102 cm każda. Dolna część paska ma światło skierowane do góry, przednia część – w stronę żerdki, a górna część – na bok, równolegle do pokrywy. Po licznych próbach okazało się, że konieczne jest jeszcze światło z góry – umieszczone ok. 17 cm od tylnej ścianki – dwa odcinki po 24 cm.
Oświetlenie może być zasilane z zasilacza 12V lub z akumulatora – ja preferuję akumulator. Pobór prądu to ok. 1,8 A (22 w).
Ustawienia aparatu – tutaj ustawia każdy sobie. Najlepsze ustawienia dla mnie to: 1/640, f:8.0, ISO 640. Prędkość mniejsza niż 1/320 mija się z celem – większość zdjęć będzie poruszonych.
I na koniec zdjęcia:
i zdjęcia wykonane za pomocą fotobox’u:
(w opracowaniu)
Kształt – krótki i krępy. Plecy szerokie i dobrze wypełnione, ukazując niewielki poprzeczny wzrost.Klatka piersiowa szeroka i głęboka, dając ekspansywną wyprofilowany przód łącząc jedną pełną krzywą aż do ogona. Idealna wielkość długość 15-16,5 cm. Pozycja około 45 stopni.
Głowa – proporcjonalnie okrągła, stanowcza. Czoło zaczynające się od krótkiego dzioba. Głowa powinna być dobrze zaokrąglona. Policzki pełne, oczy dobrze rozmieszczone i łatwo dostrzegalne.
Szyja – Krótka i gruba, łącząca gładko tył głowy z ramionami oraz gardło z brzuchem.
Skrzydła – Krótkie i napięte, stykające się końcami i lekko opadające na tył.
Ogon – Krótki, dobrze wypełniony, ściśle przylegający, dający wrażenie przedłużenia ciała.
Wystawowa punktacja norwików jest następująca:
25 pkt - kształt, wielkość, prezentacja 20 pkt - upierzenie 10 pkt - kark, szyja 10 pkt - głowa 10 pkt - skrzydła 10 pkt - kolor 5 pkt - ogon 5 pkt - nogi 5 pkt - wrażenie
Razem 100 pkt.
Obrączki zakłada się na nóżkę pisklętom, aby w przyszłości można było w łatwy sposób zidentyfikować ptaka. Obrączki stosowane dla kanarków mają następujące oznaczenia:
Poszczególne pola zawierają:
1. Oznaczenie Polskiej Federacji Ornitologicznej
2. Oznaczenie roku
3. Cecha identyfikacyjna hodowcy (CIH / sygnum)
4. Rozmiar obrączki (dla glosterów obowiązuje obrączka 2,9 mm (obrączka niemiecka ma rozmiar 3,0 mm)
5. Numer kolejny, oznaczenie ptaka z danego roku
Dla ułatwienia obrączki są kolorowe, aby łatwiej można było określić dany rok. Poniżej podano kolory obowiązujące w poszczególnych latach:
2006 – czerwony
2007 – czarny
2008 – granatowy
2015 – fioletowy
2016 – pomarańczowy
2017 – niebieski
2018 – czerwony
2019 – czarny
2020 – zielony
2021 – fioletowy
Przy okazji warto tutaj wspomnieć o cążkach do zdejmowania obrączek. Zdejmowanie obrączek jest dosyć trudne i łatwo uszkodzić nóżkę kanarka. Zdarzają się jednak sytuacje kiedy jest to niezbędne np. przy zmianach na skórze pod obrączką lub kiedy zbytnio uciska ona nóżkę powodując dalsze problemy.
