Intensywność lub nieintensywność glosterów określa się w dwóch aspektach. Jeden obejmuje strukturę pióra (długość i miękkość), a drugi określa barwę.
Barwa intensywna – pióro jest jaśniejsze, kolor mocny, bez białego nalotu na końcach
Barwa nieintensywna – pióro jest ciemne, kolor wypłowiały, biały nalot na końcach
Struktura intensywna – pióra są krótkie, smukłe
Struktura nieintensywna – pióra są długie, miękkie i gęste
Kanarek nieintensywny posiada jasne końcówki piórek okrywkowych, stwarzające wrażenie, jakby ptak był przyprószony mąką. To przyprószenie powinno być wyraźnie widoczne i równomiernie rozłożone na całym upierzeniu ptaka. Nie może być jednak zbyt jasne. Kanarki nieintensywne mają poza tym znaczne rozjaśnienie upierzenia pod ogonkiem, które jednakże również nie powinno być zbyt jasne i posiadać resztki barwników lipochromowych. Ponieważ piórka kanarków nieintensywnych są bardziej miękkie niż u kanarków intensywnych, ptaki wydają się „grubsze”, bardziej „misiowate”.
Kanarki intensywne nie mogą mieć żadnych rozjaśnień upierzenia, także pod ogonkiem, poza nieco jaśniejszymi lotkami i sterówkami, ale i te muszą posiadać wyraźne lipochromowe przybarwienie.
Wśród glosterów możliwe jest wystąpienie ptaka, który ma intensywny kolor piór, jednak jego budowa zaliczana jest do nie-intensywnych i odwrotnie.
Generalnie panuje zasada, iż należy łączyć w pary ptaka intensywnego z nieintensywnym. Celem hodowców powinno być wyrównywanie wyglądu obu rodzajów ptaków, jeśli chodzi o gęstość upierzenia, tzn. do dalszej hodowli powinno się wybierać kanarki nieintensywne bardziej wysmukłe, a intensywne o nieco pełniejszym upierzeniu.
Na filmiku poniżej podano przykładowe pary glosterów:
Przepraszamy, zamieszczanie komentarzy jest chwilowo niemożliwe.